rare maanden
We hebben rare maanden achter de rug. Iedereen heeft rare maanden achter de rug. En iedereen heeft daarbij z’n eigen verhaal. De afgelopen tijd hebben we behoorlijk wat van zulke (droevige of onwerkelijke) verhalen gehoord. Vaak vormden deze verhalen de reden voor gasten om hun boeking bij ons te annuleren. Soms de aanleiding om precies te willen weten hoe hun verblijf hier nog veilig kan. En soms vormden ze juist de reden om nog last-minute hier te willen boeken: de natuur in, op zoek naar rust, naar ruimte, de stad uit. Onze Lauwersmeer regio heeft de afgelopen periode vaak in die behoefte voorzien.
Ons verhaal
Het wordt vaker gezegd, maar het klopt: met de verhalen uit deze bizarre tijd kun je een (geschiedenis)boek vullen. Ook ons eigen verhaal van de afgelopen maanden was haast irreëel. We hadden het van tevoren in elk geval nooit kunnen bedenken. Half maart gingen we in een paar dagen tijd van een compleet vol planbord van onze accommodaties naar een vrijwel lege. Honderden mailtjes en telefoontjes met annuleringen, of vragen over de mogelijkheden daarvoor. We schrokken enorm. Ineens moesten we gaan nadenken over een eerlijke en solidaire verdeling van de financiële ‚pijn‘ tussen ons en de gasten. Wat is fair? Waar voelen we ons oké bij? En hoe houden we ons hoofd boven water? We zijn enorm blij dat we er met het overgrote deel van onze gasten goed en positief uit kwamen. Maar leuk was het niet, en stressvol was het zeker. Want we wisten niet hoe lang dit zou gaan duren.
Ruimte
Gelukkig kwam er in de loop van de tijd weer wat ruimte. Ruimte om weer wat te mogen ondernemen, en ook weer ruimte in ons hoofd. En uiteraard: ruimte voor onze gasten. Eerst kregen we veel gezinnen die hier kwamen ‚thuiswerken‘. Want: allebei verplicht thuis moeten werken met kleine kinderen op een bovenwoning in de stad, dat is bijna niet te doen. Dus kwamen er heel wat mensen op het idee om dat dan hier te doen. Op een plek waar de kinderen tenminste onbeperkt veilig naar buiten konden, en waar ze zelf met letterlijke ruimte om zich heen ook beter konden werken. Veel kinderen kwamen hier hun schoolwerk doen. Boeken mee, iPad op tafel, en juf via Zoom. Daarna allemaal lekker de hele middag buiten spelen. Weliswaar netjes op afstand, maar wel even wat verder weg van de zorgen van thuis. Het had ook wel wat gezelligs zo. Allemaal in hetzelfde wiebelige schuitje, maar toch ook kunnen genieten van de overvloed aan ruimte hier.
Weer kamperen
En toen kwam het bericht dat er gewoon weer in Nederland gekampeerd zou mogen worden deze zomer. Weliswaar op 1,5 meter afstand. Maar toch; het klonk als de normale, Hollandse zorgeloosheid waar iedereen zo aan toe was. En hoe! Na de regendouche aan annuleringen in maart kregen we nu een stortvloed aan boekingen voor de zomer. In een paar dagen tijd zat het hele planbord van de camping vol. En moesten we ineens weer nee gaan verkopen! Veel te vaak. Zo jammer. Maar de ruimte die mensen hier voelen, en waar ze juist nu zo naar snakken, willen we hier hoe dan ook bewaren. En dat doen we dus ook.